| Twierdza Srebrna Góra

Ponad dwa lata prac adaptacyjno - konserwatorskich i udało się – 15 stycznia 2024 r. otworzyliśmy hostel i restaurację w 250-letnich murach największej górskiej twierdzy Europy!

Ponad dwa lata prac adaptacyjno - konserwatorskich
i udało się – 15 stycznia 2024 r. otworzyliśmy hostel i restaurację w 250-letnich murach największej górskiej twierdzy Europy!
Setki ton gruzu, kilometry metrów kwadratowych zabezpieczonych ścian i sklepień, uszczelniony bomboodporny dach nad kazamatami, kilometry przewodów z współczesnymi instalacjami.
Masa prac wykonana dzięki wsparciu funduszy europejskich, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, władz województwa dolnośląskiego oraz lokalnych – Gminy Stoszowice – która konsekwentnie od ponad 20 lat ratuje i udostępnia kolejne części twierdzy dla zwiedzających.
Kazamaty zaadaptowane do nowych funkcji hostelu pierwotnie mieściły komendanturę twierdzy.
Mieszkanie komendanta, biuro, sypialnia, mieszkania służby, kuchnia, piwnice… pozostałe kazamaty były przeznaczone dla oficerów a w dzisiejszym studiu mieściły się dawniej wartownie i więzienie…

W 1860 r. zdemilitaryzowano fortyfikacje Srebrnej Góry…
W 1869 i 1879 r. obiekt ucierpiał w ramach testów artylerii i materiałów wybuchowych…
W 1885 r. uruchomiło ono w Donżonie lokal restauracyjny, co było inicjatywą mieszkańców Srebrnej.
Rozwój turystyki uratował zdemilitaryzowaną twierdzę srebrnogórską przed zapomnieniem.
Ówczensna restauracja wpisywała się w charakter ówczesnej turystyki – rodzinnego lub towarzyskiego wyjazdu wypełnionego mieszczańskimi rytuałami. Należało do nich spożycie posiłku w niebanalnym miejscu.
Lokal przynosił zysk, dlatego władze miejskie na początku XX w. zdecydowały się na jego modernizację i rozbudowę. Uwagę gości przyciągała odtąd elegancka, przeszklona sala, chętnie zasiadano też przy stolikach ustawionych na dziedzińcu Donjonu. Jednocześnie w restauracji można było obsłużyć 300 osób, niekiedy pisano nawet o 1000. Pobyt umilały im drzewa zasadzone na dziedzińcu, a o historii miejsca przypominało popiersie króla Prus Fryderyka II. W okresie międzywojennym restauracja działała w podobnym zakresie, przy czym stoliki i krzesła musiały ustąpić miejsca prostym ławom i ławkom, w można widzieć oznakę umasowienia turystyki. W tym czasie liczba zwiedzających Donjon sięgała już 60 tysięcy rocznie. W pogodne dni większość klientów wolała zapewne usiąść na dziedzińcu, do ogrzewanych kaflowymi piecami sal wracano w dni dżdżyste i w zimniejszych porach roku. W restauracji oferowano gościom bogaty zestaw win, piw i innych napoi, podobnie – zimnych i ciepłych dań, które przygotowywano w nowoczesnej części kuchennej

Po II wojnie światowej i długim okresie braku opieki, następowała degradacja większości dzieł obronnych. W 1965 r. rozpoczął się nowy etap ożywiania i ratowania twierdzy zapoczątkowany przez zorganizowaną akcję harcerzy. Kolejne inicjatywy ochrony zabytku doprowadziły do powstania pierwszego w Polsce parku kulturowego w 2002 r., a dwa lata później twierdza srebrnogórska została uznana za Pomnik Historii. Od 20 lat dzięki konsekwentnie prowadzonym pracom rewaloryzacyjnym, obiekt jest stopniowo ratowany i zagospodarowany.
Dzięki funduszom rządowym i zewnętrznym kolejne części zabytku zostały udostępnione turystycznie, a adaptacja przestrzeni pozwoliła na utworzenie muzeum, hostelu, restauracji, sal warsztatowych oraz innych miejsc dla działalności edukacyjnej i kulturalnej w nowoczesnej części kuchennej.

Projekt pn. „Rewaloryzacja dla potrzeb ruchu turystycznego oraz funkcji kulturalnych, zdegradowanych niedostępnych części Pomnika Historii - Twierdzy Srebrna Góra, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną” współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2014-2020.

Historia